0

Non Quaero Quid Dicat

Vivamus eleifend in massa a ultricies. Aenean vel eros imperdiet, hendrerit sem eu, aliquet diam.

Quae cum dixisset paulumque institisset quid est?

Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Non semper, inquam; Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Quamquam te quidem video minime esse deterritum.

Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Primum quid tu dicis breve? Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Quis est tam dissimile homini.

Nescio quo modo praetervolavit oratio. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? Bestiarum vero nullum iudicium puto. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Si longus, levis dictata sunt. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Perge porro;

Dulce amarum leve asperum rotundum.

Ita credo. Suo genere perveniant ad extremum; Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat. Bonum valitudo: miser morbus. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Immo videri fortasse.

Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Res enim concurrent contrariae. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset.

An eiusdem modi? Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Beatum, inquit. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Hoc non est positum in nostra actione. Utilitatis causa amicitia est quaesita. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio.

Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?

Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Quonam, inquit, modo? Non potes, nisi retexueris illa. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Non semper, inquam;

De quibus cupio scire quid sentias. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Videsne quam sit magna dissensio? Illa tamen simplicia, vestra versuta. Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Quid sequatur, quid repugnet, vident. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit.

↑ Back to top

4vPSLzaReCJKar6aoTsu

View all post →

Comments

Be the first to post a comment.

Leave a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *

*